The Passenger - Napoli

In de afgelopen jaren heeft Napels een soort van hypervertelling meegemaakt, vooral in de film- en literatuurwereld, die een al zeer gevestigd beeld verder heeft verrijkt. De slinger zwaait altijd als een gek heen en weer tussen pieken en dalen en het is moeilijk om een idee te vormen, een gemiddelde te maken, een Napolitaanse normaliteit voor te stellen, aangenomen dat die bestaat. Wat is de balans van dit seizoen, waarin Napels de meest gefilmde stad van Italië was? Waar moet je die begeerde normaliteit zoeken? Misschien moet je naar Vomero gaan, een wijk die bijna als vreemd aan de stad wordt beschouwd, juist omdat men veronderstelt dat het 'normaal' is, bewoond door een middenklasse, homogeen, vredig? Een realiteit die in contrast staat met het buitengewone leven van het historische centrum, doorkruist door duizend lagen - architectonisch, historisch en sociaal - en toch is er ook daar een alternatieve interpretatiesleutel: het centrum, met zijn ondergrondse stad en de kunstmetro, als een deugdzaam model van cohabitatie tussen oud en modern en niet alleen als de zoveelste variatie van een exotisch exceptionalisme. Aan de odyssee van Bagnoli, die al dertig jaar wacht op de realisatie van een van de duizend herontwikkelingsprojecten van zijn industriële gebied, staan de geavanceerde campussen van de voormalige Cirio in San Giovanni a Teduccio tegenover, die een positieve impact op het gebied hebben, zoals ook is gebeurd met de filmsector met zijn vele producties in de moeilijkste wijken. Een groot succesverhaal is dat van Fanpage, dat zich heeft gevestigd als een zeer innovatief nieuwsplatform en een Napels vertegenwoordigt dat talenten aantrekt in plaats van ze te verliezen, dat modellen exporteert, dat koloniseert in plaats van gekoloniseerd te worden. Ook op regeringsniveau presenteren de 'stadstaat' en zijn 'monarchale burgemeesters' zich als een politiek laboratorium dat vaak vooruitloopt op wat nationale trends zullen worden. In goede en slechte tijden verbaast Napels altijd, zelfs wanneer het er alles aan doet om 'normaal' te zijn.