Wanneer je een kaart bekijkt, geeft een eiland ons de illusie een kleine wereld op zich te zijn. Met zijn goed gedefinieerde grenzen lijkt het een samenlevingen te bevatten die ondoordringbaar is voor de tijd en de seizoenen, gemakkelijker te ontcijferen omdat het beschermd is tegen de veranderlijke complexiteit van de wereld. Maar het is een misvatting, des te meer als – zoals Sicilië – het beschermd wordt door één van de meest indringende en onverzettelijke verbeeldingen die een zo klein gebied ooit heeft weten te creëren. Achter het eiland "gebouwd en herbouwd door boeken, films, schilderijen, zwart-wit fotografie" is er nu een nieuwe, verborgen, maar niet minder reële. Die van de stedelijke en metropolitane, die van de aankomsten, die van de wijn en het tropisch fruit. Een Sicilië soms onzichtbaar als de chemicaliën die de tweede petrochemische hub van Europa in de zee en in de lucht loost. Zoals de migranten die arriveren in Lampedusa, op afstand gehouden door de banen van toeristen en de lokale bevolking. Zoals de uitgaande bevolkingsstromen die het trieste record onder de Italiaanse regio's voor emigratie opleveren. Een plaats waar extremen samenleven, zoals de wijken van het centrum in Palermo, waar de hoofdstad van de cultuur pulseert en de onzichtbare stad van de crack leeft. Sicilië waar de klimaatverandering het agrarische landschap steeds meer in gevaar brengt van overstromingen en verwoestijning, en sommigen profiteren om de wijnstok te vervangen door koffie en avocado. Ver weg van het proberen te verklaren, de pagina's die volgen verzamelen ansichtkaarten van dit nieuwe Sicilië. Het zijn onscherpe beelden, omdat het onderwerp in grote beweging is. Omdat ook Sicilië zich verplaatst en, ja, verandert.